Cultuur(shock)

Hello sweeties!
Wat een heerlijkheid! Ik geniet! En wat gaat de tijd toch snel. 2maanden zitten erop en dat betekent nog maar 1 te gaan. Over minder dan een maand staan we alweer op Schiphol. Maar vooruit ga ik verder niet kijken, in dit verslag ga ik achteruit kijken.

Carnaval!
Carnaval in Suriname. Ik had een redelijk big happening verwacht, maar helaas. De kinderen werden wel goed geëntertaind. Er werd kindercarnaval gevierd en dat deden ze met een danswedstrijd en een modeshow. Het begon met de danswedstrijd en ik was in shock (Bi trouwens ook) ik heb serieus met open mond en wijde ogen zitten/staan kijken wat er daar op en naast het podium gebeurde. Meisjes van 4 jaar die letterlijk tegen een leeftijdsgenootje staat te schuren, schudden, echt schudden met de billen etc. Ik quote Bi "de gemiddelde 50cent videoclip is er niks bij".
Bianca en ik waren de enige 2 blanken waardoor we de "modeshow" moesten jureren. Want wij zijn toch geen familie en dus onpartijdig. Ook dit was geen mode maken, maar eerder een stripact.
Wat een shock, wat een cultuurshock! Want hoe ze dansen is hier meer dan normaal.

We zijn na al die weken Paramaribo wederom weer het binnenland ingetrokken. Deze keren niet op eigen houtje, maar met een organisatie. Cultuur snuiven en weer lekker terug naar het onbereikbaar zijn.

Galibi!
Galibi was onze eerste tocht. Het duurde 2dagen en dus 1 nacht.
Dinsdagavond kwam de baas van het bedrijf (vriend van Rashil) en heeft een mooie prijs voor ons gemaakt.
Maar woensdagochtend half 8 zouden we dan al weggaan. Prima! Lekker spontaan!
Galibi is een eiland waar grote zeeschildpadden komen om eitjes te leggen en dit is het legseizoen!
Na een busrit van 4 uurtjes zijn we op de boot gestapt richting Frans Guyana. Daar hebben we wat rondgelopen en "genoten" van de regen! Het weer was niet goed. na Frans Guyana zijn we met de boot verder gegaan naar Galibi, wat nog ongeveer 3 uur varen was in een open bootje met regen. En wij hadden nog redelijk geluk dat we achterin de boot zaten en de 'begeleiders' (chauffeur, kokkin en gids) een zeil hadden waar wij ook onder konden.
Op Galibi sliepen we in hangmatten. Wat trouwens echt heeerlijk is, het geeft me echt een tropisch gevoel. En nog meer wat ik niet kan uitleggen haha. Ik moet wel meer plassen als ik in een hangmat slaap. Haha
Maar goed, Galibi, zeeschildpadden (krapedi's). 's Avonds in het donker zijn we met de boot richting de beesten gevaren en op het strand aan de Atlantische oceaan lagen daar schildpadden eitjes te leggen. We hebben er een stuk of 9 gezien en elke fase van het eieren leggen hebben we gezien. Wat een gigantische beesten en wat een toestanden leggen ze af voor en na t leggen van de eitjes, wat net pingpongballetjes zijn. Ze voelen aan als de onderkant van een hondenpootje (het kussentje) alleen dan met ribbeltjes. Mooie ervaring!
De nachtlucht was op het eiland adembenemend. Soms zie je in een film van die sterrenhemels waarvan je denkt dat is echt te nep. Nou nee, het bestaat echt! Alleen maar sterren aan de hemel, echt alleen maar! Maar geen maan te zien hoor.
De volgende dag rustig aan opstarten, weer inpakken en met de boot terug naar land, naar Parbo.

Raleighvallen!
De dag na Galibi zijn we naar de Raleighvallen geweest. Dit keer 4 dagen, 3 nachten. Weer 3 nachten hangmatteren zoals ze het zo mooi noemen. We hadden geen idee, we hadden alleen een mail gelezen met de spullen die we moesten brengen en verder lieten we ons volledig verrassen.
Wederom hebben we eerst gereden, dit keer 4 van de 5 uren rijden op een onverharde weg. Lekker hobbelen dus. Na de rit nog 3 uur in de boot naar het eiland waar ons kamp was. We konden het goed vinden met de "begeleiders" en we hebben de kokkin geholpen in de keuken. Al snel had iedereen een bijnaam van FC Kip (als je het niet kent: youtube) het was hilarisch, onderling noemde ze elkaar ook zo en we hebben het hele weekend keihard met ze gelachen. Met de rest van de groep trouwens ook, 22 man/vrouw.
De 2e dag zijn we naar de Voltzberg gelopen. Eerst 5minuutjes met de boot en toen de jungle/het oerwoud/het regenwoud in. Wat een tocht. Het regende en of we de Voltzberg op konden was nog de vraag, want het is te glad met regen. Maar we gingen toch lopen. Ik denk dat we een uurtje of 4 heengelopen zijn tot de berg en toen nog de berg zelf op. Maar we konden er op! En we hebben op de top gestaan! :D
Maar toen nog terug... Ik had pijn in het welbekende altijd terugkerende scheenbeentje... Maar de slangen, apen, lieveheersbeestjes, bomen en mensen hielpen me doorzetten. Aan het einde van de tocht stond de Raleighvallen op ons te wachten, daar konden we zwemmen. Maar een sideraal gooide roet in het eten. Dat ging dus niet door. De watervallen waren trouwens heel klein, zelf vond ik dat niet heel bijzonder...
Ik heb wel eens leukere dingen gedaan om mijn dag te vullen. Maar 16km berg op, berg af lopen in de jungle tussen allemaal wilde beesten, kan ik nu ook van mijn lijstje afstrepen. Ik had het toch niet willen missen.
De dag erna hebben we een korte tocht gemaakt door de jungle richting de Moedervallen, wat niets anders is dan een flinke stroomversnelling. Maar wel mooi!
Het weer was mooi dus dat was fijn. En de tocht ernaartoe werd er veel verteld over de natuur. Nog een levende landschildpad in mijn handen gehad.
Terug zijn we gaan zwemmen in de rivier en heb ik heel back to basic lekker mijn haren en lichaam gewassen in de rivier.
Op het eiland waren doodskopaapjes en als je 'kis kissie' riep met een banaan in je handen dan kwamen ze. Wilde aapjes hebben uit m'n handen gegeten en van mijn hoofd. Zoo leuk!

Het weer is hier zo onvoorspelbaar. Het ene moment waren we nog van het zonnetje aan het genieten en je kijkt even niet en je moet al je spullen veilig stellen omdat het zo hard regent dat t zelfs binnen regent.
De dag van vertrek was ook niet echt fijn weer voor het bootje. Maar toen de benzine van ons bootje op was werkte de weergoden niet tegen en gaven ze ons wat lichte zon. In ieder geval geen regen. Met motor moesten we nog 20min varen ongeveer. Dus zonder motor nog een uur. We hebben met 12 man geïmproviseerd door met lege flesjes en slippers te gaan roeien. En er was 1 echte roeispaan. Gelukkig hadden we de stroming mee. We konden er gelukkig wel om lachen en ook dit vond ik juist wel wat hebben.

Wat een ervaringen! 6dagen de natuur in, niet bereikbaar voor de mensen van buitenaf. Leren over de cultuur van Suriname, de verschillende bevolkingsgroepen vooral. Wat me vooral opgevallen is, is dat vele Surinamers geloven in "het onzichtbare". En vele hebben wijze uitspraken of spreekwoorden.
Ik had dit voor niks willen missen!

Komende donderdag vertrekken we naar Belém, Brazilië. Weer zee, strand en hopelijk wat meer zon...
We hebben nu meer dan de helft van onze reis regen gehad. Maar dat bederft echt de pret niet! :)
Ik heb zin in ons nieuwe avontuur! Maar Suriname is een land waar ik zeker naar terug zal gaan. Het heeft nog zoveel meer dan dat wij gezien hebben.

Tot snel allemaal!
Love en een bigi brasa!

Hakuna matata!