Pure Surinam

ENGLISH BELOW

I love my life!
Dat vind ik vandaag even een goede zin om mee te starten!

Hai trouwe lezers!
Hoe is het allemaal met jullie? De afgelopen -bijna- 2 maanden hebben jullie mijn verhalen kunnen lezen en hebben jullie kunnen lezen hoe het mij allemaal vergaat, maar hoe is het met jullie?

Maar goed, we zijn hier natuurlijk allemaal bijeengekomen om wederom mijn verhaal te lezen, haha. Dus laat ik met mijn verhaal beginnen!

We hebben veel regen gehad sinds mijn vorige verhaal. Sinds het regenseizoen afgelopen hoort te zijn, maar de zon heeft zich ook 3 dagen door de wolken heen weten te wurmen. Wat een heerlijkheid! Ik miste het echt en stiekem had ik het met 27 graden gewoon koud:$
Nu regent het weer.....

Mijn mening over het fietsen in Parbo is na mijn vorige verhaal totaal veranderd. Ik begon het zelfs leuk te vinden, ik snap nu eindelijk hoe het verkeer en de wegen in elkaar steken en dan is fietsen toch wel leuk.
Maar de fietsen zijn weer terug bij de rechtmatige eigenaar.

De afgelopen tijd hebben we veel meegemaakt en ik zal proberen het in een notendop te vertellen.

Mama's geschiedenis!
Thuis vertelde mama altijd over Suriname en hoe heerlijk het is hier. Ze vertelde over haar school en over dat ene vervelende meisje dat ze de sloot in geduwd heeft, over de huizen waar ze woonde en hoe ze speelde met haar broers en zussen.
Nu heb ik hier allemaal echt een beeld bij! Vooral dat bruggetje is heel anders dan ik altijd in gedachte had. Ik zag altijd een brug voor me zoals in Nederland. Vrij hoog met water eronder. Maar de bruggetjes zijn hier helemaal niet zo hoog en het water is meer blubber. Haha ik zie het helemaal voor me!
Nadat ik in mama's geschiedenis gedoken was (scholen, huizen) begon het keihard te regenen en toen ik dat zag besefte ik me eigenlijk pas dat ik in Suriname ben. Eindelijk snap ik waar mama het al die tijd over heeft gehad!

Familie!
We hebben wat familie ontmoet de afgelopen tijd. Tante zus, de vrouw van opa's broer en de vrouw van oom Gilbert. Iedereen weet zoveel van de familie in Nederland en ze zien ons hier het liefst wonen. Ze zijn al aan het bedenken waar we allemaal kunnen gaan werken in de zorg. Mama, iedereen vindt dat je terug moet komen. "Zo erg is het niet". Ik kan je dat niet zeggen, ik ken het niet zoals het vroeger was...
Met oom Gilbert en zijn vrouw Soraya zijn we naar een zogenaamde happyclap kerk geweest in Groningen (jaja je hebt hier ook "Nederlandse plaatsen", Alkmaar en Wageningen bijvoorbeeld staan hier ook op de kaart) een plaatsje in Saramacca (provincie), zo'n uurtje rijden van Paramaribo. Hier waren de eerste Nederlandse boeren gevestigd.
Wat een ervaring zeg. Super vrolijke zingende en dansende mensen in de kerk. Surinaamse liedjes, Nederlandse liedjes, Engelse liedjes . Zo kende ik de kerk nog niet. Maar daarentegen werd er natuurlijk ook over God gesproken en 'serieus' gedaan. Doe mij dat dansen, springen en vrolijke liedjes zingen maar!
Er was een Javaanse man jarig geweest en ons geluk was dat hij dat die dag vierde in de kerk. Bijna niks beters dan Indonesisch eten wat mij betreft, dus ik was op en top gelukkig haha. Wat heb ik ervan genoten! We kregen nog een doggiebag mee voor de avond.

"Binnenland"
We zijn, na Groningen, voor het eerst het "binnenland" ingetrokken deze week. Het zuiden noemen ze hier het binnenland, maar wij zijn niet in het zuiden geweest. In ieder geval zijn we de stad ver uit geweest en hebben we de jungle, de bossen, het vrije leven gezien. Wat mij betreft is dat het binnenland. Wat een andere wereld, wat ge-wel-dig mooi!!! We hebben uren rond gereden (haren los, zonnebril op, raam open, met m'n kop in de wind) en we zijn op allerlei verschillende plekjes geweest. Een Indianendorp, casaveplantage, een vertakking van de Colakreek, het strand aan de Surinamerivier, het stuwmeer en Brokopondo. Het een nog mooier dan het ander, maar stuk voor stuk had alles zijn eigen mooi-igheidjes!
Ik snap nu waarom bijna elke Surinamer een I love Su shirt heeft, degene die dat shirt niet heeft, is nog nooit in het binnenland geweest. I love Su!

Komende weken zullen we nog meer van dit soort mooie dingen gaan doen!

I love my life! Gewoon omdat IK dit mag en kan doen!

Hakuna matata!!
L.O.V.E.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
I love my life!
That is the perfect sentence to start with today.

Hi loyal readers!
How are you all? The last -almost- 2 months you read about my adventures and how I've been. But tell me, how are you?

We have had a lot of rain since my last blog, since the rainingseason "ended". But we had 3 days of sun too. Sooo good! I missed that and I have to say, I was cold when the temperature dropped under 28 degrees.
Now, it's raining again....

My opinion about cycling in Paramaribo totally changed since my last blog. I even started to like it, I finally understand the traffic and cycling is kinda fun then.
Unfortunately, the bikes are back with their owners.

We had lots of adventures the last few weeks, too much to write down. Here some stories in a nutshel.

Mums history!
My mum told us stories about Surinam and how great it was here
She told us about school, about that one girl she pushed from the bridge in the trench, where she lived and how she played with her brothers and sisters.
All of that, I can visualize now! Especially, that bridge. It's different then I thought it would be. I thought it was a bridge like we have in the Netherlans, those high ones with lots of water floating under it. But the bridges here are not high at all and tge water is mudd. Haha I visualize my mum standing up for herself!
The day that I visited my mums schools and homes, the tropical rain came and thats when I realized I am here. Finally, I understand all of my mums stories! :)

Family!
We met some relatives; aunty Zus (granddads sister in law) and uncle Gilberts wife. Everyone knows so much about the family in the Netherlands and they want us all to come back and live in Surinam.
They are already thinking of jobs for us all. Mum, everyone thinks you should come back "it'snot that bad". I can't tell you that, I can't compare it with 50 years ago.
We went to a so called happyclap church in Groningen, with uncle Gilbert and his wife Soraya. (Yes yes, you have Dutch cities here too: Alkmaar, Wageningen for example).
-Groningen, Saramacca (province), is about an hour feom Paramaribo and this is the place where the first Dutch farmers established-.
Back to the church, what an experience! Extremely happy, singing, dancing people there. Sranang songs, Dutch songs, English songs. I didn't know the church like that yet. But on the other hand, they talked about God and serious stuff too of course.
I rather have the dancing and singing though.
Lucky us, it was soneones birthday. A Javanese man celebrated his birthday in church and brought all Indonesian food. There's nothing better than Indofood :-) so I was as happy as Larry haha. I enjoyed it to the fullest and we even got a doggiebag. :-)

"Outback"
We went, after Groningen, into the outback. They call the Soutern part of Surinam the outback, but we didn't go south. At least we were far away from the city and discovered the jungle, forrests and the free life and thats the outback if you ask me.
What a different world, so a-ma-zing, so beautiful!!!! We drove around for hours (hair down, sunglasses on, window down and my head in the wind) and we went to all different kind of places. A Indian village, cassava plantation, bifurcation of the Colacreek, the beach on the Surinamriver, the reservoir and Brokopondo. One more beautiful than the other. But every place had its own "beautiness"!
Now I know why every Surinam person has the "I love Su" shirt, the ones that don't have it, haven't been in the outback (yet). I love Su!

We are going to do some more of those beautiful adventures upcoming weeks! :)

I love my life! Just because I can and may do this!

Hakuna matata!!
L.O.V.E.