Leven in Indonesië
Door: Ycvi
Blijf op de hoogte en volg Yvonne
05 Juli 2013 | Indonesië, Jogjakarta
Lieve lieve lieve allemaal,
Het is alweer een hele tijd geleden dat ik een waarbenjij'tje geplaatst heb. Het wordt weer eens tijd vinden jullie ook niet?
Laat ik beginnen met jullie te vertellen dat het goed met me gaa!!
Ik ben nu ruim 8 weken onderweg, en ruim een maand in Indonesië. Ik heb al een aardig regelmatig leventje opgebouwd hier in Yogyakarta. Een goed netwerk opgebouwd met wie ik regelmatig wat leuks doe: de stad in, jeeptochten naar de Merapi vulkaan, samen koken, naar de Borobudur, strand etc. Heerlijk!
Het project liep niet zoals ik had verwacht. De eerste week was de kennismaking en ik heb foto's gemaakt voor de website, wat ze me hadden gevraagd. De tweede week waren er examens dus kon ik wegens het feit dat ze moesten concentreren op school niet komen. De derde week werd ik niet opgehaald. Ik was er een beetje klaar mee! Ik kon voor mijn gevoel niks doen daar en ik zat soms een uur te wachten en dan kreeg ik een bericht dat ze niet konden komen.
In de 4e week is er nog een Nederlands meisje gearriveerd, Raisa, zij werkt nu ook voor het project. Ik kreeg er weer een beetje zin in! De eerste keer werden we dan ook netjes opgehaald. Nu gaan we echt beginnen... dacht ik....
Samen zetten we 2 soorten Engelse lessen op. Voor de beginners en de gemiddelden.
Helaas nog maar voor 2 weken (3x per week). De bedoeling is dan ook dat we wat op gaan zetten voor de vrijwilligers die na ons komen en daarbij natuurlijk de kinderen zelf ook les geven.
De zin die ik er weer een beetje in gekregen had werd de volgende dag weer afgepakt. Ze kwamen ons weer niet ophalen. Na een uurtje wachten zijn we weggegaan. Weer een uur later (2uur na afgesproken tijd) stonden ze ineens bij ons hotel en waren ze ongeduldig omdat we er niet waren... Het had totaal geen zin meer om te gaan. En zo is het die keer daarna ook ongeveer gegaan.
Het maakt niet uit hoe duidelijk je bent met het ophalen, ze veranderen niet. Nu weet ik, Indonesië, rekbare tijd, maar zijn overdrijven een beetje en dat is niet echt motiverend.
Het is vervelend dat wij onszelf niet kunnen vervoeren... Nu hebben zij de spreekwoordelijke touwtjes in handen.
Het werken in de warung is daarentegen heel leuk! Ze hebben me toegelaten in hun familie, ze zijn zo lief. Ik leer vooral typische Javaanse en Yogya lekkernijtjes te maken wat me niet helemaal slank houdt haha.
Als ik thuis kom begin ik zelf een warung;)
En daarnaast leer ik ook een beetje Indonesisch koken!
De warung loopt goed, dus er komen veel klanten. Klanten die me bijna allemaal aanspreken en vragen waar ik vandaan kom. Vele bieden iets aan. "Ik woon en werk bij de Borobudur, ik regel wat voor je als je langs komt", "ik nodig je uit om bij ons te komen lunchen" of bieden aan om me mee te nemen een berg op etc. Sommige vertrouw ik en daar ga ik op in sommige niet en bedank ze vriendelijk.
Ja, ik leef zeker in de Indonesische cultuur, de Javaanse cultuur waar ze altijd lachen en ik lach altijd mee! (Easy)
Ik heb een keer in het huis van de baas van de warung geslapen, ik heb 2 bruiloften meegemaakt die allebei totaal verschillend waren. Een kleine, een grote. Een -naar mijn mening- ongelukkig stel en een gelukkig stel. Zitten in een rijtje op een stoel en staan met een band spelend op de achtergrond (wat me verbaasde was dat er niemand danst). Maar wat in beide gevallen hetzelfde is, het draait eigenlijk gewoon om eten op een bruiloft. Wat doe je op een bruiloft in Indonesië (moslimbruiloft althans, andere heb ik niet meegemaakt) ? De belangrijkste personen rond het bruidspaar feliciteren en het stel zelf natuurlijk en.... Eten!
Ik ga zelfs naar het strand in mijn "warme" kleren in plaats van een in mijn bikini en het water in.
Ja, ik leef de Indonesische cultuur!
Dat doel van mijn reis is behaald!
Nog 9 dagen te gaan hier in Yogya en dan ga ik naar Medan, Sumatra. Daar zal ik Britt op het vliegveld opwachten en dan gaan we weer backpacken:) Ik kijk ernaar uit.
Maar eerst nog even mijn tijd hier (en deze waarbenjij) goed afsluiten!
Dat gaat zeker lukken!
Lieve lieve lieve allemaal, tot alweer sneller dan mijn vorige waarbenjij!
Liefde!
Ps. Wees niet bang dat ik poepbruin terugkom volgend jaar, het weer is niet zo goed als je denkt!
Pps. Mijn Indonesische nummer is: +62858 6889 5455, de vorige zat een foutje in.
Hakuna matata
Vonn
Het is alweer een hele tijd geleden dat ik een waarbenjij'tje geplaatst heb. Het wordt weer eens tijd vinden jullie ook niet?
Laat ik beginnen met jullie te vertellen dat het goed met me gaa!!
Ik ben nu ruim 8 weken onderweg, en ruim een maand in Indonesië. Ik heb al een aardig regelmatig leventje opgebouwd hier in Yogyakarta. Een goed netwerk opgebouwd met wie ik regelmatig wat leuks doe: de stad in, jeeptochten naar de Merapi vulkaan, samen koken, naar de Borobudur, strand etc. Heerlijk!
Het project liep niet zoals ik had verwacht. De eerste week was de kennismaking en ik heb foto's gemaakt voor de website, wat ze me hadden gevraagd. De tweede week waren er examens dus kon ik wegens het feit dat ze moesten concentreren op school niet komen. De derde week werd ik niet opgehaald. Ik was er een beetje klaar mee! Ik kon voor mijn gevoel niks doen daar en ik zat soms een uur te wachten en dan kreeg ik een bericht dat ze niet konden komen.
In de 4e week is er nog een Nederlands meisje gearriveerd, Raisa, zij werkt nu ook voor het project. Ik kreeg er weer een beetje zin in! De eerste keer werden we dan ook netjes opgehaald. Nu gaan we echt beginnen... dacht ik....
Samen zetten we 2 soorten Engelse lessen op. Voor de beginners en de gemiddelden.
Helaas nog maar voor 2 weken (3x per week). De bedoeling is dan ook dat we wat op gaan zetten voor de vrijwilligers die na ons komen en daarbij natuurlijk de kinderen zelf ook les geven.
De zin die ik er weer een beetje in gekregen had werd de volgende dag weer afgepakt. Ze kwamen ons weer niet ophalen. Na een uurtje wachten zijn we weggegaan. Weer een uur later (2uur na afgesproken tijd) stonden ze ineens bij ons hotel en waren ze ongeduldig omdat we er niet waren... Het had totaal geen zin meer om te gaan. En zo is het die keer daarna ook ongeveer gegaan.
Het maakt niet uit hoe duidelijk je bent met het ophalen, ze veranderen niet. Nu weet ik, Indonesië, rekbare tijd, maar zijn overdrijven een beetje en dat is niet echt motiverend.
Het is vervelend dat wij onszelf niet kunnen vervoeren... Nu hebben zij de spreekwoordelijke touwtjes in handen.
Het werken in de warung is daarentegen heel leuk! Ze hebben me toegelaten in hun familie, ze zijn zo lief. Ik leer vooral typische Javaanse en Yogya lekkernijtjes te maken wat me niet helemaal slank houdt haha.
Als ik thuis kom begin ik zelf een warung;)
En daarnaast leer ik ook een beetje Indonesisch koken!
De warung loopt goed, dus er komen veel klanten. Klanten die me bijna allemaal aanspreken en vragen waar ik vandaan kom. Vele bieden iets aan. "Ik woon en werk bij de Borobudur, ik regel wat voor je als je langs komt", "ik nodig je uit om bij ons te komen lunchen" of bieden aan om me mee te nemen een berg op etc. Sommige vertrouw ik en daar ga ik op in sommige niet en bedank ze vriendelijk.
Ja, ik leef zeker in de Indonesische cultuur, de Javaanse cultuur waar ze altijd lachen en ik lach altijd mee! (Easy)
Ik heb een keer in het huis van de baas van de warung geslapen, ik heb 2 bruiloften meegemaakt die allebei totaal verschillend waren. Een kleine, een grote. Een -naar mijn mening- ongelukkig stel en een gelukkig stel. Zitten in een rijtje op een stoel en staan met een band spelend op de achtergrond (wat me verbaasde was dat er niemand danst). Maar wat in beide gevallen hetzelfde is, het draait eigenlijk gewoon om eten op een bruiloft. Wat doe je op een bruiloft in Indonesië (moslimbruiloft althans, andere heb ik niet meegemaakt) ? De belangrijkste personen rond het bruidspaar feliciteren en het stel zelf natuurlijk en.... Eten!
Ik ga zelfs naar het strand in mijn "warme" kleren in plaats van een in mijn bikini en het water in.
Ja, ik leef de Indonesische cultuur!
Dat doel van mijn reis is behaald!
Nog 9 dagen te gaan hier in Yogya en dan ga ik naar Medan, Sumatra. Daar zal ik Britt op het vliegveld opwachten en dan gaan we weer backpacken:) Ik kijk ernaar uit.
Maar eerst nog even mijn tijd hier (en deze waarbenjij) goed afsluiten!
Dat gaat zeker lukken!
Lieve lieve lieve allemaal, tot alweer sneller dan mijn vorige waarbenjij!
Liefde!
Ps. Wees niet bang dat ik poepbruin terugkom volgend jaar, het weer is niet zo goed als je denkt!
Pps. Mijn Indonesische nummer is: +62858 6889 5455, de vorige zat een foutje in.
Hakuna matata
Vonn
-
05 Juli 2013 - 13:32
Yani:
Lekkerrr hoor!
xxx -
05 Juli 2013 - 14:38
Brianna:
Leuk om te lezen hoe je het daar hebt, Yvonne!
Echt super dat je gewoon maar allemaal doet wat je daar aan het doen bent :)
Geniet van je tijd en het backpacken straks! (Maar dat zal vast goedkomen)
Groetjes, Brianna -
05 Juli 2013 - 18:58
Papa:
Goed dat je het even meldt. We gaan morgen meteen een breedbeeld-tv kopen zodat je weer op Skype past. Moeten we de deuren ook verbreden? Fijn om weer wat van je te lezen. Jammer van je teleurstellende vrijwilligerswerk. -
05 Juli 2013 - 20:08
Tinekebooten:
Lieve yvi
Blij weer wat van je te horen . Jammer dat het anders loopt dan dat je verwacht had van je vrijwillergerswerk , maar alle andere indrukken vergoeden veel volgens mij .
Voor de aankomende tijd weer heel veel succes , plezier en doe voorzichtig .
Tot gauw in de volgende mail . -
06 Juli 2013 - 21:51
Ria:
He yvonne,leuk weer een bericht te lezen,ik zou zeggen ga zo door,en een leuke backpack tocht,ook wel weer eens lekker om weer met zn tweetjes op stap te gaan,toch?(je mist Bi natuurlijk ontzettend,haha)
Groetjes Ria -
08 Juli 2013 - 16:56
Annemijn:
Helloo!! Wat een fijn verhaaltje weer! En super om te lezen dat Britt naar je toekomt.
2 jaar later, weer samen op reis!
Dikke kus -
08 Juli 2013 - 21:24
Jelleboog:
Heeeey Yv! Super leuk om een verhaaltje van je te lezen, het was inderdaad wat te lang geleden hoor!;) Gaaf om te lezen hoe je het daar hebt en welk leven je op dit moment leeft! Geniet nog van je tijd daar en heel veel plezier met het backpacken! En snel weer een verhaaltje schrijven! Hopelijk kunnen we binnenkort even Skypen, laat je het even in de app weten wanneer je tijd hebt! Dikke kus en let goed op jezelf!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
