Ik ben blij

Haaaaaiiii!!! :D (big smile)

Ik kan me bijna niet meer herinneren wat ik in mijn laatste verslag geschreven heb. Deze week heeft bijna alles overtroffen denk ik.

Maar eventjes, eventjes. Hoe is het met mijn toppertjes daar in het platte Nederland? Is het zonnetje al aangekomen die ik gestuurd heb? Ik hoop het zó voor jullie!

En nu weer over mijn fantastische week:) hihi
Ik hoop dat ik jullie een beetje mee kan trekken in mijn verhaal.

Laten we beginnen met mijn familiereünie. Wat een geweldige grote en kleine neef heb ik toch! Samen met de twee mannen ben ik de natuur/Borneo ingedoken. Ramon, Kyle (bijna 3) en ik hebben gelopen door het bos/ regenwoud naar watervallen, naar grotten met stalactieten, stalagmieten en vleermuizen, heerlijk typische gerechten die je alleen in Borneo kan krijgen, gegeten en vooral genoten van die twee mannen! Ze hebben me echt Borneo laten zien en proeven! SUPER (zoals ik altijd zeg) bedankt lieve Ramon en Kyle, echt heel erg bedankt voor alles! Ik heb echt genoten!

Dat regenwoud was trouwens deels in Miri en deels in Mulu national park. (In Mulu waren de grotten met vleermuizen).
Zondag waren we daarheen gevlogen, maandagmiddag gingen de mannen weer naar huis en ik bleef nog 1 nachtje extra.
Ja, ik vloog de dag erna naar Kuching, naar mijn hoogtepunt van Maleisië. Vlakbij Kuching ligt het Bako national park. Wat een geweldige, mooie, adembenemende (etc.) dag heb ik daar gehad, mede dankzij mijn hikingbuddy Andrea uit Italië. Gegarandeerd wildlife en op mijn slippertjes klimmen en klauteren door de mooie natuur.
Wildlife: apen, zwijnen, kwallen, gekke visjes of kikkers, leguanen, vlinders en andere insecten. (3 soorten apen waarvan 1 de orang Belanda wordt genoemd, orang: mens, Belanda: Nederland. En geloof me, die apen worden zo genoemd omdat ze een grote neus hebben hahaha).
Natuur: bos, palmen, rotsen, zee, strand, mangrove en een soort savanne.
In drie woorden: FAN-TAS-TISCH! Haha

En dan is het zover. Maleisië zit erop. 3,5 week reizen, nieuwe plekken ontdekken, nieuwe mensen ontmoeten, liefde geven, liefde krijgen, een familiebezoekje tussendoor, nieuwe dingen leren over het land, de cultuur en de taal, over het leven en over mezelf. Ik kan bijna alweer naar Nederland komen joh...
Nee, dat nog maar even niet!
Want mijn nieuwe avontuur staat voor de deur, of eigenlijk ben ik er al: Indonesië.

Indonesië, het voelt als thuiskomen!
Zelfs toen ik doorkreeg dat mijn backpack niet met het vliegtuig meegekomen was, voelde ik me goed en ontspannen. Komt wel goed en omdat ik al een voorgevoel had, had ik in ieder geval een schoon setje ondergoed bij me en al het andere belangrijke natuurlijk.
Oja, dat brengt me op nog iets: het gevoel dat ik een nieuwe telefoon wilde, ik had er 1 gekocht waar ik twee simkaarten in kon doen en de volgende dag stopte mijn oude ermee..... Voorgevoel? (Dus graag even een berichtje via whatsapp, sms, mail, facebook of waarbenjij met je nummer en naam;) want die ben ik bijna allemaal kwijt. Bedankt)!!

Maar goed, ik was aan het vertellen over mijn thuiskomst. Ik hoef er niet zoveel over te zeggen eigenlijk, behalve dan: wat een mooie mensen hier, in alle opzichten! Ik kan niet stoppen met lachen... :D (de big smile) hihi
Ik werd opgehaald door Triyono van de organisatie waar ik werk op het moment. Hij heeft me meteen van alles laten zien, ik mocht kleren van zijn vrouw lenen en we zijn 's middags naar het weeshuis gereden. Zenuwachtig als ik was, zat ik daar met 10 van de 32 kinderen die toch ouder waren dan ik verwacht had (10 tot 17)
Wat ik ga doen is nog niet helemaal duidelijk, maar ik ga ze eerst leren kennen. En dat wordt nog een hele klus, want ze spreken bijna geen Engels en mijn Indonesisch is ook niet goed genoeg....
Ik zal van 2 tot 5 werken (niet heel lang dus).
Vandaag nog even daar geweest zonder Triyono. Ik werd goed opgevangen en ik heb wat namen geleerd en gezien hoe ze leven. Killing: een kamertje van 3 bij 2 slapen ze met 7 kinderen... Maar de kinderen zagen er happy uit en ze zeiden ook dat ze dat waren (in het Indonesisch natuurlijk).
Hopelijk kan ik wat voor ze doen en ze nog gelukkiger maken!

Verder zit ik alleen in een kamer in een -zij noemen het een- hotel ver uit het centrum. Niks voor mij natuurlijk. Dus wat kan ik doen in de tijd voor 2 uur 's middags?
Met gebarentaal Indonesisch leren (want engels spreken ze ook in het hotel niet). Vandaag mijn eerste les gehad:) zo maak ik ook meteen vrienden;) en bij een eethuisje iets verder in de straat ga ik vanaf 9uur 's ochtends helpen in de keuken. Ik boon mijn eigen dopjes wel:)
Fijn om in contact te zijn met de locals!

Tot slot: Internet is hier schaars, dus veel internetcontact is niet helemaal mogelijk. Wil je me toch graag spreken of iets smsen en kan het niet wachten, dan heb ik een Indonesisch nummer waar je me op kunt bereiken: +62 858 6889 5445
En alles dat wel even kan wachten, dat kan gewoon via whatsapp, mail, facebook etc.

Maar voor nu wens ik jullie een fijne dag!

Heel veel liefde en warmte vanuit mijn Indonesië!

Hakuna matata!