Reality is kicking in

27 november 2013, papa en mama zijn 41 jaar getrouwd. Vorig jaar heb ik dit samen met ze mogen vieren in het mooie Mexico en heb ik ze ontzettend "in het zonnetje" gezet. Dit jaar hadden ze meer geluk, ik was er niet om ze in het zonnetje te zetten en moesten ze het doen met een verrassingstelefoontje naar huis.
Maar eerst Marianne, mijn zus, bellen. Marianne vroeg "mis je papa en mama? "Nee" zei ik. Maar ik was te vroeg, ik belde mama. En daar kwamen de tranen, dit keer geen tranen van geluk, maar van gemis. Voor het eerst in -vandaag trouwens precies- 7 maanden, mis ik mijn vader en moeder.
Maar niet alleen mijn ouders, ook anderen! En ik ervaar dat als een goed iets!
Kletsen met vriendinnen en familie heeft me weer kracht gegeven en de glimlach op mijn gezicht is weer helemaal terug!

Reality is kicking in, er moet weer gewerkt worden, 7 dagen in de week. Dat is behoorlijk wennen. Het gezin moet aan mij wennen, ik moet aan het gezin wennen, wennen aan het enorme dialect hier, wennen aan de andere diergeluiden die ze hier maken bij het liedje "Old McDonald(?) had a farm", wennen om voor 5 personen te koken, wennen aan de insecten, wennen aan het huis en de stad/dorp.
Maar ik moet ook wennen aan het feit dat ik geen vrije vogel meer ben. Allemaal voor een goed doel: mijn 2e working holiday visum. 3 maandjes keihard knallen bij een Australisch gezin om mijn vleugels daarna weer te kunnen spreiden.

5 december 2013, vorig jaar speciaal terug naar huis gegaan om Sinterklaas te vieren met de liefste kinderen op deze aarde, ons nationale feest. En ondanks het gedoe, wat ik vaagjes heb meegekregen, over zwarte Piet, wordt het feest dit jaar ook weer gevierd. Filmpjes van neefjes en nichtjes die wakker worden om 7uur in het pikke donker en iets in hun schoen vinden en cadeautjes ontvangen op Pakjesavond. Geweldig om te ontvangen! Om 8uur licht en 17uur donker in Nederland: Sinterklaas- en Kersttijd, bijna winter.
Om 4uur licht en half 10 donker in Australië: 39 graden, Kersttijd en bijna zomer.
Wat een verschil.

Buiten het feit dat ik behoorlijk wat tranen gelaten heb afgelopen week, weet ik dondersgoed dat ik zeker niet hoef te klagen en mag ik ook regelmatig tegen mezelf zeggen: wat een verdomd goed leven mag ik toch leiden! Australië, zomer, warmte, liefde, zwembad, Kerstbomen, Kerstliedjes met veel sneeuwachtige woorden erin, Kerstmannen, fantastische uitzichten, sporten etc.

Hakuna matata, no worries, geen zorgen. Mijn motto, Timon en Pumba's motto en het Australische motto. Eigenlijk is er geen betere plek voor mij.
Australië dus, het land met vele tijdszones. Nu zit ik op een tijdsverschil van 10 uur met Nederland.
Australië, waar dit weekend alleen in Canbarra (de onbekende hoofdstad) het huwelijk tussen 2 vrouwen/2 mannen voltrokken mag worden. Maar na komende donderdag is het weer "verboden".
Australië, waar ze "I recon" zeggen in plaats van "I think". Waar ze "what's that?" zeggen in plaats van "what did you say?"
Waar in ze het alfabet "ee" voor de "a" zingen, maar wel tomato uitspreken met een "a" en "cee" voor de "z" zingen.
Waar ze nappies zeggen voor luiers en waar ze pops zeggen voor opa.
Waar ze "heaps" zeggen in plaats van "a lot". Waar elke volwassenen je dear, darling of darl noemt.
Australië, waar ze standaard vragen "how are you going?" als je diegene gedag zegt.
Australië, het land dat ongeveer 185 keer groter is dan Nederland is en ongeveer 22 miljoen inwoners heeft. Heerlijk die ruimte!
Australië, met de meest vriendelijke onbekende mensen.

Hopelijk hebben jullie -degene die het gevierd hebben- een fantastische Sinterklaas gehad. Of voor degene die het nog gaan vieren, have fun!
Ik heb er zelf niks aan gedaan, maar wel veel aan gedacht... het weer werkte erg mee. De wind waaide door de bomen, het regende, het was enorm koud, de verwarming ging aan, in m'n joggingsbroek met mijn dikke vest op de bank met een dekentje, een kop thee en een film. Een typische 5 december. Dank je wel Sinterklaasje!

Ik ga jullie alvast een super fijne Kerst toewensen, lekker met de kachel aan samen zijn.
Hier staat de kerstboom al een kleine week. En de competitie wie het mooist knipperende huis heeft is hier in volle gang. Ik denk dat de buren een beetje Amerikaanse taferelen toegepast hebben, net even teveel. Zij zullen deze competitie wel winnen dus.
Ik ga opzoek naar een rode jurk voor de zomer en een witte jurk voor Kerst en een kerstmuts.

Oh en Oud en Nieuw mag ik in Sydney vieren. Sydney, Vanya, Bas, ? en Danique, ik kom eraan! Zóveel zin in!
Hebben jullie al aan goede voornemens gedacht? Ik nog niet...:)

Cheers, op het goede leven waarin we soms teveel keuzes moeten/willen maken;)

Hakuna matata
Love, vonn