From the Netherlands to Australia
Door: ycvi
Blijf op de hoogte en volg Yvonne
31 Oktober 2014 | Nederland, Heerhugowaard
26 - 10 - 2014
Lieve allemaal,
(Een beetje laat)
Kriebels in mijn buik. Ik mag weer, ik mag weer dat vliegtuig in. Opweg naar het bekende onbekende en het onbekende bekende.
Ik vertrek weer naar Australië. 26 oktober 2014, 10.40u stijgen we op en vliegen we via Abu Dhabi waar de politie rondloopt in witte "jurken", naar Perth. We? Kim en ik (niet te verwarren met Kim die mee was naar Thailand). Ik zal Kim even introduceren. Kim is, net als ik, een Sociaal pedagogisch hulpverlener, we hebben samen gestudeerd. En buiten de studie om, heeft ons spontane tripje naar Vlieland ons een vriendschap opgeleverd. Ruim twee maanden zal Kimmy mij vergezellen in Australië waar we voornamelijk de zuidkust onveilig gaan maken.
Kriebels in mijn buik, al heel lang. Ik heb weer zin om de zomer in te gaan, zin om het zuiden te ontdekken, zin om weer te gaan surfen, zin in alles wat Australië is voor mij.
Maar ondanks dat ik bij aankomst in Nederland meteen alweer terug naar "huis" wilde, heb ik mij hier echt heel erg vermaakt.Het is fijn om iedereen weer even vast te houden, die echte knuffels in plaats van die virtuele knuffels zijn zoveel waard.
Het is zo fijn om te weten dat ik niet vergeten ben door (de meeste) van mijn neefjes en nichtjes en dat ze net zo blij zijn als ik dat ik ze weer zie en vast kan houden. Ik zie ze heel af en toe op Skype, maar dan zie je niet hoe groot ze echt zijn. Mijn neefje bijvoorbeeld, volgende maand wordt hij 6 jaar. Hij is maar een kop kleiner dan ik, ik pas bijna zijn schoenen en ik kan hem niet meer optillen omdat hij zo zwaar geworden is. Wat een verschil!
Het is zo fijn om te merken dat er eigenlijk niets tot nauwelijks iets veranderd is tussen vriendschappen. Alsof ik ze gister nog gezien had.
En het is zo fijn om te realiseren dat dagelijks contact echt niet nodig is om te weten dat je niet vergeten wordt (beide kanten). Want mijn mensjes vergeten doe ik niet.
Ik heb een top vakantie gehad! Met uitzonderlijk mooi tot herfstachtig weer.
met een bijzonder mooie afsluiting van mijn 25e levensjaar. Een surprise party met piñata en al. Adrenaline, gelukkigheid, de hele avond! Vele malen die avond heb ik stilgestaan bij het feit dat ik heel blij mag zijn dat ik me een vriendin van die mensen die daar waren om me te verrassen, mag noemen (en wat anderen die er niet komden zijn). Wat een wereldmensen!
Net als mijn familie die mij steunt en waardoor ik me echt jarig voelde.
Ik heb me echt een toerist gevoeld. Ik heb Nederland (en ook Engeland) vanaf een ander perspectief gezien. Als ik op pad was, heb ik Nederland door de ogen van een toerist bekeken, dat was best interessant, maar soms dacht ik ook wel even: "ik snap niet dat mensen naar Nederland op vakantie willen/gaan". In de lente zal dat vast een beetje anders zijn. Maar hoe verschrikkelijk ik de herfst eigenlijk vind, als de bladeren in al die kleurtjes over de grond geblazen worden door de harde wind, is dat na bijna twee jaar toch wel heel mooi en bijzonder.
Wanneer ik deze dwarrelende bladeren weer zal zien is de vraag. Voorlopig ben ik weer goed gevoed met knuffels en liefde en kan ik de wereld weer aan. Ik ben verslaafd en ik wil voorlopig nog niet afkicken!
Bedankt voor het creëren van nieuwe herinneringen! Ik neem ze mee, in mijn gedachte en op mijn harddrive. Ik ga er weer meer creëren.
Hakuna matata
Liefs
Vonn
26-10-2014
Dear all,
(A little late)
Butterflies in my tummy. It's my time again, it's my time to get in that plane again. On my way to the familiar unfamiliar and the unknown known.
I am going back to Australia. October 26th 2014, 10.40am is the date and time we are catching that plane via Abu Dhabi (where the police is dressed in with "dresses") to Perth where Elina will pick us up from the airport. Us? Kim and me. I will introduce Kim. Kim is, like me, a social worker, we studied together. On top of being classmates, we created a friendship through a spontanious little holiday to one of the Dutch Islands, Vlieland.
For more than two months, Kimmy will join me in Australia where we mainly will travel the southcoast.
Butterflies in my tummy, for a long time already. I am looking forward to the summer, to discover the south of Australia, to go surfing again. I am looking forward to everything Australia is for me.
Despites the fact that I wanted to go "home" again after I set foot on Dutch land, I enjoyed myself very much. It is nice to hold everyone again, those real hugs instead of the virtual hugs are precious. It is nice to know I'm not forgotten by (most) of my nieces and nephews and that they are as happy as I am by seeing them and holding them. Now and then, I see them on Skype, but now I realize how big they really are. My nephew for example, he will turn 6 next month. He reaches my armpits, I can almost fit his shoes and I can't lift him anymore because he got heavy. What a difference!
It is so nice to realize dat basically nothing is changed between friendships. As if yesterday was the last time I had seen them.
And it is so nice to realize that daily contact really isn't necessary to know you aren't forgotten (both sides). Because I won't forget my people.
I had a great holiday! With beautiful warm weather and very windy, rainy, autumn like weather.
And a extremely special celebration of the end of my 25th. A surpriseparty... With the mexican Piñata to hit :) Adrenaline, happiness, all the time.
Many times that evening, I thought about the fact that I'm so G'damn lucky that I may call myself a friend of those people being there surprising me (plus a few more who couldn't be there). Beautiful people!
Like my family, who supports me and made me feel like a birthday girl.
I really felt a tourist this month.
I looked at the Netherlands (and England aswell) in a different way. When I was wondering around, I caught myself looking at things through the eyes of a tourist.
That was kinda interesting, but sometimes.... Sometimes I thought, "I don't understand why people would come on a holiday to the Netherlands".
It's probably different in Spring? But how awful I thought autumn was, when I see the colorful leaves blowing in the wind... After almost 2 years, maybe autumn is special and beautiful.
The big question is: when shall I see those whirling colorful leaves again?
For now, I'm fed, fed with hugs and love. I can concur the world again.
I'm addicted and I don't want to go to rehab yet.
Thanks everyone for creating these new memories with me! I take them with me, in my mind and on my hard drive. I'm going to create new ones.
Hakuna Matata
Love
Vonn
Lieve allemaal,
(Een beetje laat)
Kriebels in mijn buik. Ik mag weer, ik mag weer dat vliegtuig in. Opweg naar het bekende onbekende en het onbekende bekende.
Ik vertrek weer naar Australië. 26 oktober 2014, 10.40u stijgen we op en vliegen we via Abu Dhabi waar de politie rondloopt in witte "jurken", naar Perth. We? Kim en ik (niet te verwarren met Kim die mee was naar Thailand). Ik zal Kim even introduceren. Kim is, net als ik, een Sociaal pedagogisch hulpverlener, we hebben samen gestudeerd. En buiten de studie om, heeft ons spontane tripje naar Vlieland ons een vriendschap opgeleverd. Ruim twee maanden zal Kimmy mij vergezellen in Australië waar we voornamelijk de zuidkust onveilig gaan maken.
Kriebels in mijn buik, al heel lang. Ik heb weer zin om de zomer in te gaan, zin om het zuiden te ontdekken, zin om weer te gaan surfen, zin in alles wat Australië is voor mij.
Maar ondanks dat ik bij aankomst in Nederland meteen alweer terug naar "huis" wilde, heb ik mij hier echt heel erg vermaakt.Het is fijn om iedereen weer even vast te houden, die echte knuffels in plaats van die virtuele knuffels zijn zoveel waard.
Het is zo fijn om te weten dat ik niet vergeten ben door (de meeste) van mijn neefjes en nichtjes en dat ze net zo blij zijn als ik dat ik ze weer zie en vast kan houden. Ik zie ze heel af en toe op Skype, maar dan zie je niet hoe groot ze echt zijn. Mijn neefje bijvoorbeeld, volgende maand wordt hij 6 jaar. Hij is maar een kop kleiner dan ik, ik pas bijna zijn schoenen en ik kan hem niet meer optillen omdat hij zo zwaar geworden is. Wat een verschil!
Het is zo fijn om te merken dat er eigenlijk niets tot nauwelijks iets veranderd is tussen vriendschappen. Alsof ik ze gister nog gezien had.
En het is zo fijn om te realiseren dat dagelijks contact echt niet nodig is om te weten dat je niet vergeten wordt (beide kanten). Want mijn mensjes vergeten doe ik niet.
Ik heb een top vakantie gehad! Met uitzonderlijk mooi tot herfstachtig weer.
met een bijzonder mooie afsluiting van mijn 25e levensjaar. Een surprise party met piñata en al. Adrenaline, gelukkigheid, de hele avond! Vele malen die avond heb ik stilgestaan bij het feit dat ik heel blij mag zijn dat ik me een vriendin van die mensen die daar waren om me te verrassen, mag noemen (en wat anderen die er niet komden zijn). Wat een wereldmensen!
Net als mijn familie die mij steunt en waardoor ik me echt jarig voelde.
Ik heb me echt een toerist gevoeld. Ik heb Nederland (en ook Engeland) vanaf een ander perspectief gezien. Als ik op pad was, heb ik Nederland door de ogen van een toerist bekeken, dat was best interessant, maar soms dacht ik ook wel even: "ik snap niet dat mensen naar Nederland op vakantie willen/gaan". In de lente zal dat vast een beetje anders zijn. Maar hoe verschrikkelijk ik de herfst eigenlijk vind, als de bladeren in al die kleurtjes over de grond geblazen worden door de harde wind, is dat na bijna twee jaar toch wel heel mooi en bijzonder.
Wanneer ik deze dwarrelende bladeren weer zal zien is de vraag. Voorlopig ben ik weer goed gevoed met knuffels en liefde en kan ik de wereld weer aan. Ik ben verslaafd en ik wil voorlopig nog niet afkicken!
Bedankt voor het creëren van nieuwe herinneringen! Ik neem ze mee, in mijn gedachte en op mijn harddrive. Ik ga er weer meer creëren.
Hakuna matata
Liefs
Vonn
26-10-2014
Dear all,
(A little late)
Butterflies in my tummy. It's my time again, it's my time to get in that plane again. On my way to the familiar unfamiliar and the unknown known.
I am going back to Australia. October 26th 2014, 10.40am is the date and time we are catching that plane via Abu Dhabi (where the police is dressed in with "dresses") to Perth where Elina will pick us up from the airport. Us? Kim and me. I will introduce Kim. Kim is, like me, a social worker, we studied together. On top of being classmates, we created a friendship through a spontanious little holiday to one of the Dutch Islands, Vlieland.
For more than two months, Kimmy will join me in Australia where we mainly will travel the southcoast.
Butterflies in my tummy, for a long time already. I am looking forward to the summer, to discover the south of Australia, to go surfing again. I am looking forward to everything Australia is for me.
Despites the fact that I wanted to go "home" again after I set foot on Dutch land, I enjoyed myself very much. It is nice to hold everyone again, those real hugs instead of the virtual hugs are precious. It is nice to know I'm not forgotten by (most) of my nieces and nephews and that they are as happy as I am by seeing them and holding them. Now and then, I see them on Skype, but now I realize how big they really are. My nephew for example, he will turn 6 next month. He reaches my armpits, I can almost fit his shoes and I can't lift him anymore because he got heavy. What a difference!
It is so nice to realize dat basically nothing is changed between friendships. As if yesterday was the last time I had seen them.
And it is so nice to realize that daily contact really isn't necessary to know you aren't forgotten (both sides). Because I won't forget my people.
I had a great holiday! With beautiful warm weather and very windy, rainy, autumn like weather.
And a extremely special celebration of the end of my 25th. A surpriseparty... With the mexican Piñata to hit :) Adrenaline, happiness, all the time.
Many times that evening, I thought about the fact that I'm so G'damn lucky that I may call myself a friend of those people being there surprising me (plus a few more who couldn't be there). Beautiful people!
Like my family, who supports me and made me feel like a birthday girl.
I really felt a tourist this month.
I looked at the Netherlands (and England aswell) in a different way. When I was wondering around, I caught myself looking at things through the eyes of a tourist.
That was kinda interesting, but sometimes.... Sometimes I thought, "I don't understand why people would come on a holiday to the Netherlands".
It's probably different in Spring? But how awful I thought autumn was, when I see the colorful leaves blowing in the wind... After almost 2 years, maybe autumn is special and beautiful.
The big question is: when shall I see those whirling colorful leaves again?
For now, I'm fed, fed with hugs and love. I can concur the world again.
I'm addicted and I don't want to go to rehab yet.
Thanks everyone for creating these new memories with me! I take them with me, in my mind and on my hard drive. I'm going to create new ones.
Hakuna Matata
Love
Vonn
-
31 Oktober 2014 - 18:59
Tineke Booten :
Wat weer een lief verslag . Ik hoop dat er nog heel veel volgen ,zodat we een beetje met je mee kunnen reizen . Jou een echte knuffel geven voelde idd. heel goed . Voor de komende maanden met Kim wensen we je heel veel geluk,reisplezier en gezondheid toe .
Dikke knuffel , de Bootjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
